08/ 07/ 2008
Sirkeci Garı
Trakya bölgesel trenindeyim. Yolculuğumuz başlar başlamaz, yan kompartımandan gelen Roman müziği ile ruhunu buluyor. Yolculuk yaptığım kompartımana bir aile geliyor, 3 yaşlarında bir kız çocuğu var, ağlıyor; trene ilk defa bindiği için. Oysa ne kadar şanslı; 3 yaşında trenle tanıştığı için. Tren bu defa Anadolu coğrafyasında değil de Trakya coğrafyasında ilerliyor. Doğduğum kasabaya, ailemin yanına, Kaynarca’ya gidiyorum. Tren, göz alabildiğine uzanan sapsarı ayçiçeği tarlalarının içinden ilerliyor. Bu tarlalara bakıp da insanın Can Yücel’i hatırlamaması imkansız. O ayçiçeğine “Günebakan” derdi. Ve şiirlerinde de günebakan imgesini kullanmayı çok severdi. İşte bu günebakanlar o hiciv ustasına hediyem olsun.
 |
| Göz Alabildiğine Günebakan |
 |
| Güneşe Dönmüşler Yüzlerini |
 |
| Yüzün Hep Güne Dönsün |
Trakya’nın o güzelim Ergene Nehri, sanayinin atıklarıyla kimyasal çöplüğüne dönmüş durumda, nehir kırmızı akıyor. Ergene Nehri’nin üzerinden geçtiğimiz her bir kolundan yayılan kimyasal atıkların kokusu, trenin içini dolduruyor. Biz sadece buradan geçeniz ya bu bölgede yaşayan insanların sağlığı? Kimin umurunda ki!
Tarlalarda uçuşan onlarca kelebek, bu kelebekler bu kimyasalların kokusundan rahatsız olmuyor mu? Lüleburgaz istasyonunda iniyorum. Eski, iki katlı ahşap bir istasyon, şehir dışında.
 |
| Ahşap Tren İstasyonu |
İki dolmuş değiştirip Kaynarca’ya geliyorum. Balkonumuzdan, gökyüzüyle birleşen ovaya bakıp derin derin nefes alıyorum. Sapsarı her yer.
 |
| Evimizin Balkonundan Kaynarca |
 |
| Uçsuz Bir Ovaya Açılan Görüntümüz |
Gelir gelmez, kulağıma, Ramadan Ağa’nın demirci dükkanından gelen kaynak sesi çalınıyor. Evet, evimizin fon müziği çocukluğumdan beri hep aynı; kaynak sesi; cııııııııııııııızzzzzzzzzzz, çıııııııııtrrrrrrrrrr…
Evimiz, Kırklareli’ne giden ana caddenin alt tarafında, caddenin üstü ise Roman mahallesi. Ramadan Ağa da Roman komşularımızdan. İki kardeş; Ramadan ve Hamit, yan yana açtıkları demirci dükkanlarıyla çocukluğumdan beri ekmek parası kazanırlarken bir yandan da mahalleye çekiç, örs, kaynak sesi ile müzik oluştururlar. Ramadan Ağa, kardeşine göre daha ilginç bir karakterdir; ne zaman ki iş araç gereçlerinin sesi kesilse, bu defa ıslığıyla bir şarkı tutturur ve uzun uzun çalar şarkılarını…
On gün burada kalacağım, birlikte zaman geçirmek için anneannem bize geliyor. Yani on gün boyunca günlük yaşamın seyrine, gelen haberlere, yaşananlara ve en önemlisi de birbirimize, üç kuşak -anneannem, annem ve ben- üç farklı bakış açısıyla bakacağız. Ne zaman anneannemle uzun süre birlikte kalsak, uzun uzadıya yaşadıkları göçü ve sonrasını anlatır.
Anneannem, 85 yaşında. 15 yaşına kadar Romanya’da, Silistre’nin bir köyünde yaşamış. 1938’de nüfus mübadelesiyle Türkiye’ye gelmişler. Oradaki bahçelerini, evlerini bırakmışlar. Anneannemin annesi sadece kilim tezgahını, birkaç büyük baş hayvanını ve köpeğini almış. Sonradan anneannem, arkalarından bakakalan kediyi de alıp koynuna saklayınca yükleri bir can daha artmış. Köstence’ye vardıklarında büyük bir geminin kendilerini götürmek için hazır beklediğini söyler anneannem. Tüm insanlar, hayvanlar, eşyalar gemiye yerleştirilmiş ve gemi hüzünle uzun uzun düdük çalarak limandan ayrılmış. Ne zaman ki hava durumu sunumlarında Köstence’nin ismini duysam, geminin uzun hüzünlü düdüğü ile limandan ayrılışı gelir aklıma. Yerinden yurdundan ayrılan bu insanları sanki ben uğurlarım ve arkalarından da oturup ağlarım Köstence limanında.
Gemiyle Tekirdağ’a geldikten sonra, yapılan dağıtımda anneannemler Kaynarca’ya yerleştirilmiş. Kaynarca, Balkanlar’daki birçok ülkeden gelen insanlar için yerleşime açılan bir kasaba olmuş. Anneannemin kocası olan dedem de 1920’lerde Yunanistan’ın Selanik kentinden gelmiş. Yine babaannemler, Bulgaristan’ın Kırcaali kentinden yürüyerek yola çıkmışlar ve Bulgar askerleri izlerini sürmesin diye katırların ayaklarını ters nallamışlar. Günlerce süren zahmetli bir yolculuk sonrası, Kaynarca, suyu açısından zengin diye buraya yerleşmişler. Diğer dedem de Makedonya- Tikveş göçmeni. Bu farklı farklı coğrafyaların insanları gelmiş ve Kaynarca’ya yerleşmiş ve sonra da kız alıp vermeye, komşuluk yapmaya başlayınca kaynaşmışlar.
İşte ben de bu farklı coğrafyaların, kültürlerin esintilerini, öykülerini getirmiş insanların torunu olmayı büyük bir zenginlik olarak görüyorum. Kaynarca, kısaca bahsettiğim üzere, renkli bir kültüre sahip; Pomakça, Arnavutça, Boşnakça, Bulgarca konuşulan, farklı anatomik yapılara, farklı kişilik özelliklerine sahip insanların birlikte yaşadığı bir kasaba. Bu farklı kültürlerden gelen ve günlük yaşama yansıyan ilginç sözcükler de vardır;
Açan: O zaman, hani, mademki
Adaş: Samimi arkadaş (erkekler arasında)
Aret: Samimi arkadaş (kızlar arasında)
Bre: Erkeklere seslenme ünlemi
Mari: Kızlara seslenme ünlemi
Çıprıka: Kekik türü bir çeşit baharat
Duduruşka: Arkadaş
Fıta: Kadınların mutfakta kullandığı önlük
İstani: Uyan
Kadam: Kardeşim
Kakarazka: Saksağan
Kukumavka: Baykuş
Kustiriçka: Kertenkele
Metla: Süpürge
Pança: Avuç
Peçka: Bir çeşit soba
Şopraviş: Nasılsın?
Kurmit: Soğan
Voda: Su
Kaksi: Nasılsın?
De ka: Nereye gidersin?
Yalatuka: Gel buraya
Sol: Tuz
Tatu: Abla
Balkan Savaşlarından sonra Kaynarca, etnik- kültürel yapı bakımından böylesine bir çeşitlilik gösterir. Kaynarca'nın tarihine baktığımızda MÖ’ye dayandığını görürüz. Kaynarca Helenistik Dönem’de kurulmuştur ve Kaynarca'nın Hellence adı Yene’dir. “Su kaynağı” anlamına gelmektedir. Trakya bölgesinin en eski yerleşim merkezidir. Tarihte, mitoloji kahramanı Trakya Kralı Tearos’un sayfiye yeri olarak da kaynaklarda geçmektedir. (1)
 |
| Kışın Sıcak, Yazın Buz Gibi Akan Kaynak |
 |
| Kaynağın Devam Ettiği Dere |
 |
| Doğalında Balıkların Yüzdüğü Kaynayan Havuzlar |
Osmanlı Dönemi’nde İstanbul’dan Avrupa’ya giden ve "sağ kol" olarak bilinen ana güzergâh; Çatalca, Saray, Vize, Pınarhisar, Kaynarca, Üsküpdere, Kızılcıkdere ve Kırklareli’nden geçerek, Babadağ-Varna yolu ile Deliorman ve Dobruca’dan (3) Sofya’ya, oradan da Avrupa’nın içlerine doğru uzanmaktadır. 1529 yılında Viyana üzerine sefer yapan Kanuni Sultan Süleyman’ın geçtiği rivayet edilen, günümüzde "Sultanlar Yolu" olarak adlandırılan bu güzergâh, Istranca Dağları’nın en alçak eteklerindedir ve dağların doğrultusuna paralel olarak uzanır. Bu yüzden Kaynarca, tarihte önemli olaylara ve ünlü kişilere tanıklık etmiş olan bir yerdir. (4)
 |
| Sultanlar Yolu'nun Tüm Güzergahı |
 |
| Kaynarcayı da Gösteren Sultanlar Yolu |
Kaynarca, tarih içerisinde Dorlar, Akalar, Frigler, Traklar,
İskitler, Persler, Makedonyalı Helenler, Romalılar, Hunlar, Bizanslılar,
Osmanlılar ve diğerleri ile onların vârisleri için her dönemde bir etkileşim, geçiş,
mücadele ya da egemenlik alanı olmuştur. (5)
1662'de Sofya'dan İstanbul'a giden Evliya Çelebi "Sultanlar Yolu" üzerindeki Kaynarca’ya uğrar ve güzelim Kaynarca hakkında Seyahatname’sine şu notları düşer:
Kurucusu Tekfur Kral’dır. Rum dilinde "yene", su kaynağı olan yere derler. Kasaba içinde abı hayat (benzeri) bir su, kayadan kaynayıp bu yörenin bağ ve bahçelerini sular. (Öyle) saf bir sudur ki, sanki kevser içkisidir. Bütün tarihçiler ve ölümlü bilgeler, "Bu tatlı su kaynağı Tuna’dan gelir." diye yazmışlar ve yaşlılar böyle aktarmışlardır. 1100 adet bağlı, bahçeli ve kiremitli evlerdir. Tamamı bir adet mihraptır, ayrıca mescitlerdir. İki adet hanı ve küçük hamamı vardır. Bağ ve bahçeleri ile abı hayat (benzeri) suyuna aşk olsun. (6)
1869 yılında at sırtında Kaynarca’ya yolculuk yapan Alman jeolojist
Ferdinand Von Hochstetter’in o günkü gözlemlerine göre;
Kaynarca’da 20 Türk, 150 Rum ve 50 Bulgar evi bulunmaktadır. Köyün etrafında bol bol mısır yetiştiren tarlaları vardır ki, insanın gözlerini okşuyor ve hayranlık duymasını sağlıyor. (7)
Kaynarca’da
yaşayan Bulgarlarla ilgili neredeyse hiçbir anlatıya rastlanmazken, Rum
sakinler hakkında az da olsa bir takım bilgilere ve anılara ulaşılabilmiştir.
Cumhuriyet dönemindeki "Yene" ile ilgili anlatılanlara göre; Rumların
çoğunluk olarak yaşamış olduğu kasabada, bir kilise, kilisenin yanında bir Rum
okulu, bahçeli güzel evler, hemen her evde şaraphaneler ve mahzenler, 50
civarında bedesten, mağaza ve dükkân, bir un fabrikası, bir
şayak fabrikası ile bağlık, tarlalık ve ormanlık araziler varmış.
Bağlarında çok güzel üzümler yetişirmiş.(8)
 |
| Kilise Etrafındaki Duvarlardan Biri |
 |
| Rumlardan Kalma Yıllanmış Çınarların Altında Dereler, Dere Kenarlarında Kahvehaneler |
 |
| Kaynarca Sakinlerine Göre Rumlardan Kalma Şaraphane Binası |
 |
| Rumlardan Kalma Şarap Çömlekleri |
 |
| Rumlardan Kalma Şarap Çömlekleri |
Burada
yaşayan esnaflık ve ticaretle uğraşan zengin Rumlar varmış. Bununla birlikte,
Kaynarca’da yaşayan Papa ve Gavril isimli Ruslar, kendi kurdukları un
fabrikasını işletirlermiş. Beş Çeşmeler’in yanında bulunan fabrikada arpa,
buğday, çavdar ve mısırdan has un yapılırmış. Un öğütmek için Kaynarca’ya
Trakya’nın birçok yerinden günde 50-100 tane araba gelirmiş.(9)
2005-2006 yazında Kaynarca'ya ailemi ziyarete geldiğim yazlarda Balkan göçmenlerinin öykülerine merak sarmıştım. Kaynarca'nın dede ve nineleriyle birçok görüşme yapmıştım. Öyle hoş, halkların birlikte barış içinde, kardeşçe yaşadığına dair göz yaşartan öyküler.
Istirika ve Berka komşularımızdı. Bir Rum ailenin kızlarıydı. Onlarla tanıştık, sıkı fıkı olduk. Ben hiç unutmam o günleri. Onlarla karpuz tarlasına giderdik, ip atlardık, kaydırak oynardık… Yazın gene harmanlarda koşardık. Mısır soymaya, gündendi dövmeye giderdik. O kadar güzel anlaşırdık, o kadar güzel oynardık ki... Bir defasında o Istirika, (Sağ ise kulağı çınlasın, öldüyse Allah rahmet eylesin!), o kadar iyidik ki, kardeş gibiydik! Bir defasında karpuz tarlasına gittik; ona dedik ki, "Al sizden de bir çuval, size de toplayalım!" Aldı, ordan gittik tarlaya. O karpuzları aldı şimdi, sırtına koycak da arabaya taşıycaz! Bir kösteklendi, düştü. Karpuzlar hepsi kırıldılar. "Ay" der, "hepsi kırıldı şimdi, bize götürmeycez." Tekrar gene doldurduk bi çuval, getirdik. Onlar mandırada çalışırdı. Biz de süt dökeriz oraya işte, peynir falan yapılır… Babam çağırır onları ikide bir, "Buyrun gelin yemeğe!" diye. Yani davet ederdik. Biz onlarla o kadar güzel komşuluk yaptık ki, derim ya, hiç yani, belki de Türkle yapamazdın o kadar iyi komşuluk… Ben olsam olsam 8-9 yaşındaydım, Istirika da öyleydi. Ama ablası biraz daha büyüktü, 11-12 yaşlarındaydı. Çeşmelere giderdik, o koca kaynaklara girerdik, gezerdik, ne delilikler yapardık! Küçük kaynaktan su taşırdık… Ceviz ağacına pineriz, ayva ağacına pineriz, herşeyleri yapardık. Bir mağara vardı oraya girerdik. Yumbaç oynardık, saklambaç oynardık. Annelerimiz çamaşır yıkardı derede, dereye kazan kurardılar, giderdik; onlara odun taşırız, çamaşır götürürüz… Çok güzel geçerdi günlerimiz. Onların güzel evi vardı, mandırası vardı, un değirmeni vardı… Değirmen çok büyük bir değirmendi, şu anki değirmenin yerindeydi ama çok büyük bir değirmendi. Has un çıkarırdı işte, temiz un çıkarırdı. Onlar çalıştırır ya, o değirmenin içinde oynardık, un olurduk, her tarafımız un olurdu, o olukların altına girmek isterdik, bağırırdı babası bize, rahmetli, insancık bize derdi ki: "Boğulacanız" derdi, yarı Türkçe yarı Rumca "Öleceniz" derdi, "Çıkın ordan!"… Onlar güzel bir börek yaparlardı, güzel yemekleri vardı. Annesi ne zaman yapardı, beni de çağırırdı Istirika. Istirika’yla Berka’yla o kadar güzel geçinirdik ki, o kadar güzel oynardık… Ondan sonra o değirmenleri, şeyleri aldılar ellerinden, çetelikle aldılar… Hep babama gelirdi o adam (Allah rahmet eylesin!), "Ah" derdi, "Ferhat Ağa, bak siz ne güzel malınıza sahip çıkmışınız, satmışınız. Bizimkiler yaptı mı size öyle?" derdi. Yok derdi babam, "Allah razı olsun, bizi falan yere kadar geçirdiler!"derdi. Yani "Biz görmedik!" derdi. "Ama bu çete" derdi babam, "hırsızlık" derdi. Sonra dayanamadı insanlar, gittiler burdan. "Dayanamayız artık" dediler, "Kendi malımıza, kendimiz çırak olduk!" dediler. Hiç unutmam, geçirdik onları gittiler. Ağlamak ama nasıl! Ama sıfır gitti insanlar. En sonunda dayanamadılar, aldılar kendilerini gittiler. Bir de bir yorgan, anneme bir güzel yorgan verdi. Üstü hep böyle simli, simliydi. Ondan sonra ablamlara birer hediye öyle, dantelli bir şeyler verdi. Annem ölünceye kadar hep anardı o kadını…(10)
Yaşlı başka bir teyze de çocukluk anılarının içinden Rum arkadaşları ile, Rumca sözcükleri de hatırladığı paylaşımlarını bulup anlatıyor:
Biz geldiğimizde burada Rumlar vardı, beraber yaşadık. Çiftçisi, bahçıvanı, bakkalı, bezirgânı, kasabı vardı. Ayrı ayrı zanaatları vardı. Domuz sürüleri gelirdi otlamaktan. Vork, vork, vork diye ses çıkarırlardı domuzlar. Rumlar bizden daha iyi Türkçe konuşurlardı. Ben bütün gün Rum kızlarıyla dururdum. Dört taş oynarlardı. Teknenin içine atarlardı dört köşe taşları, türlü türlü gelirdi o taşlar. "Sopiya, Sopiya" derdim; "Ben de oynayayım kız!" "Sen bilmez, Fatme" derlerdi. Akşam sefasına çıkarlardı yola, yürüyüş için... Abadan dokunmuş kırmızı kıyafetleri vardı, etek-ceket giyerlerdi. Biz fakirdik; başak toplardık, orak biçerdik. Bayırdan sırtla odun taşırdık. Kapı kapı dolaşıp, "Sirva! Sirva! Sirva!" diyerek Rumlara odun satardık. Bir Rum da demezdi ki; Türkler böyle kötü diye. Ben yetimlikle büyüdüm. Rum kızlarıyla kardaşlık tutunurduk; "Gel Fatme, gel kardaş yemek yiyeceksen!" derlerdi. Bana üç öğün yemek verirlerdi. Çok iyi geçinirdik…
Fatma Teyze, 97 yaşına rağmen, Rum kızlar oyun oynarken saydığı sayılardan öğrendiği Rumca rakamları sayıyor: ena, duo, tria, tesera, pente, eksi, efta, ohto, ennea, deka, dodeka... Özlemle andığı anılarını taşıyan hafızasının canlılığı beni şaşırtıyor.
Yazları Rum gençleri gelir ve babaannelerinin, dedelerinin öykülerinin izlerini sürer. Göç hikâyelerinin tarih içindeki yankısı hala devam ediyor.
 |
| En Son, Bu Evde Yaşayan Rum Ailenin Torunları Bu Evi Görmeye Geldi |
 |
| Evin Giriş Kapısı |
 |
| Üst Kattaki Oda Kapılarından |
 |
| Duvar Süslemeleri |
Rum evleri yıllanmışlığı ile hala kasabaya hakim. Papazın kaynağın başında yaşadığı ev, oğullarının evleri hala Kaynarca'nın ruhunu şekillendiriyor.
 |
| Koca Kaynağın Başındaki Papazın Evi |
 |
| Papazın Bu Merdivenlerden Kiliseye Gitmek İçin İnişinin Hayali |
Papazın iki oğlu olduğu biliniyor. Bir oğlunun evinin tavan süslemeleri hala insanın ruhunu besliyor. Eve dışarıdan baktığımızda yıkıldı yıkılacak. Tarih bilincimiz, 'mekanın belleği olduğu' bilincimiz olmadığı sürece bu güzelim hafızalar bir bir yıkılacak.
 |
| Papazın Oğlunun Evi |
 |
| Evin İçinden Tavan Süslemeleri |
 |
| Ahşap Çıtaların Üstüne Yapılan Kerpiç Sıva ve Kerpicin Üstüne Tavan Süsü |
 |
| Tavan Süslemesi |
 |
| Duvar Süslemeleri |
 |
| Katlar Arasında Merdivenler |
 |
| Papazın Diğer Oğlunun Evi |
 |
| Sardunyalar Tarihe Ne Güzel De Yakışıyor |
Evliya Çelebi'nin de bahsettiği Rum evleri, kimisi yıkılmaya yüz tutmuş kimisi içinde oturanların bakımından dolayı hala betonlaşmaya karşı umut olmakta. İçinde oturan olduğu için hala güzelliğini koruyan bir ev. Dışa açılan merdivenleri insanların oturup dinlendiği, sokağı izlediği bir yerdi çocukluğumuzda. Okuldan çıkan çocuklar da otururdu, biz de oturup arkadaşlarla muhabbet ederdik.
 |
| Birçok Muhabbetin Tanığı Merdivenler |
 |
| Ahşap ve Demirin İşçiliği |
 |
| Demir Süslemelerdeki İşçilik |
 |
| Kapı Kolları İşlemeleri |
 |
| Kapı Kolu İşlemeleri |
 |
| Evin İçinden, Salon Kapısı |
 |
| Evin İç Merdivenleri, Ahşap ve Kilimin Uyumu |
Hala ayakta olan başka bir ev, ahşap gömme dolapları, ahşap rafları, ahşap tavan süslemeleri ile farklı bir örnek.
 |
| Taş, Ahşap, Kerpiç ve Süsleme |
 |
| Ahşap Tavan Süslemeleri |
 |
| Tavan Süslemesi |
 |
| Duvarlarda Ahşap Raflar |
Koca kaynağın karşısına düşen, benim de çocukluk arkadaşımın evi olan başka güzel bir ev. Çocukken içine girmişliğim vardı, bahçesi de oyun, muhabbet mekanımızdı.
 |
| Bir Zamanlar Zenginliğin Yaşantısının Mekanıyken Şimdi Terk Edilmişliğin |
 |
| Alt Katın Pencereleri |
 |
| Pencere Çürümeye Yüz Tutsa da Uzanan Yeşil Bir Dal Umut |
 |
| Ev İçinden Kapı |
 |
| Pencerenin Güzelliği |
 |
| Evin Giriş Kapısının Süsü |
On günlük Kaynarca ziyaretimde sabahları erkenden anneannemin bahçesini sulamaya gittim, su değince mis gibi kokan domates- biber fideleri ruhumu ihya etti. Çarşıdaki su kaynaklarının, eski Rum evlerinin arasında dolaştım. Kahvelerde güne erken başlayan amcalarla çay içip sohbet ettim. Öğleden sonraları da daha çok kendi bahçemizde, meyve- sebzelerimizle uğraştığım bir zaman dilimi oldu. Tarih ve doğa arasında geçen bir Kaynarca ziyareti.
 |
| Bahçemizden, Akşamüstü Suladığım Sebzeler |
 |
| Bahçemizden |
17/ 07/ 2008
Sabah erkenden işçi servisi ile Kaynarca’dan ayrılıyorum. Servis ilk önce Pınarhisar’a gidip işçileri alıyor oradan da Lüleburgaz’a devam ediyor. Pınarhisar’dan çıkarken Kaynarca sağ tarafa düşüyor, bu güzelim kasabaya böyle tam karşıdan bakmak, onu tüm tarihiyle, acılarıyla, kendi hatıralarımla birlikte uzaktan düşünmek en hoşuma giden şeylerden.
Lüleburgaz istasyonundayım. Trenin gelmesine daha var. Doğan güne karşı, günebakanlar gibi açıp kitabımı okuyorum. Hayatımda en sevdiğim şeylerden biri de küçücük istasyonların ıssızlığında kitap okuyarak tren beklemek. İşte trenimiz de geliyor.
 | ||
| İstanbul- Kapıkule- İstanbul |
Bu yolculuk benim için çok zor geçecek çünkü güneş tam da kompartımanın içine giriyor. En nefret ettiğim şey de gündüz yaptığım tren yolculuklarında uykumun gelmesi. Uyukluyorum, ara sıra gözümü açtığımda etrafa bakıyorum; bir leylek, kırmızı boyalı akan Ergene Nehri’nin kıyısında, kanatları düşmüş, kimyasallardan zehirlendi herhalde. Uyukluyorum, zar zor gözlerimi açıyorum; yan kompartımanda çiftçilerin buğday ve ayçiçeği fiyatlarını konuştuğunu duyuyorum. Uyuyorum, bir türlü kaldıramadığım göz kapaklarımın arasından; göçebe çingenelerin bir düzlüğe çadırlarını kurmaya çalıştığını görüyorum. Romanlar, Trakya’nın gülü. Teoride anarşizmi bilmeseler de pratikte özel mülkiyete uzak duruşları ile belki de dünya üzerindeki tek anarşist halk. İyi ki varlar, yaşam ile kurdukları ilişkiyi çocukluğumdan beri hep sorgulamışımdır ve bu sorgulayış bana çok şey kazandırmıştır.
 |
| Mor; Trenle, Turuncu; Otobüsle Gittiğim, Yeşil; Gezdiğimdir |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(1) Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(2) Kaynarca, Pınarhisar, https://tr.wikipedia.org/wiki/Kaynarca,_P%C4%B1narhisar, Erişim Tarihi: 13.03.2007
(3) Efe'den akt. Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(4) Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(5) Karaçam'dan akt. Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(6) Evliya Çelebi'den akt. Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(7) Karaçam'dan akt. Nazif Bozkurt "Göçmen Kimliği Bağlamında Kişilerarası İletişim Dinamiklerinin İncelenmesi: Türkiye'deki Balkan Göçmenleri Üzerine Bir Araştırma" Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013
(8) Hasan Çalışır (82), Kaynarca, 2006
(9) Hasan Çalışır (82), Kaynarca, 2006
(10) Saniye Oğlu (63), Kaynarca, 2005
(11) Fatma Karataş (97), Kaynarca, 2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder